طالبان ؟ کابوسی که بعد از ۱۰ سال همچنان در افغانستان به صورت سایه ای همچنان قدرتمند وجود دارد ... سایه ای که نه از روبه رو بلکه با راستی مانند سایه پیش می آید و از پشت حمله میکند و بار دیگر به تاریکی فرو میرود. اکنون جامعه ی جهانی در پی آشتی با گروهی است که کشتن زنان و مردان افغان، شلاغ زنی ، اندازه گیری ریش مردان، ندادن حق خرید یک نان به یک زن تنها، کشتن دیپلمات های بی گناه ایرانی و هزارها جرم دیگر را بر کارنامه ی خود دارند.
با تمام این خونهایی که بر دامن ملا عمر وجود دارد، او برادر طالب خوانده میشود و او به میز مذاکره
خوانده شده و به او قول قدرت داده میشود. امروز روز خوبی برای دموکراسی و حقوق بشر نیست... به امید اینکه این روش سیاسی تنها برای فرار از مسءولیت از سوی کشورهای بزرگ نباشد و در حقیقت بتواند به صلحی پایدار همراه با رعایت حقوق زنان و مردان و کودکان افغان(به خصوص در محلاتی که طالبان قدرت دارند) باشند ... اما این آینده تنهای رویایی بیش به نظر نمیرسد همانطور که دولتی با ثبات پاکستان هرگز نتوانست قانون های عجیب و غریب که مخلوطی از شریعت و قوانین بدوی است را از شمال پاکستان پاک کند. فردای روز صلح با طالبان روزی غمگین برای حقوق بشر و دموکراسی خواهد
بود
بود
